Parasza: Truma/Wj 25, 1 – 27, 19
Haftara: Melachim Alef/1Krl 5, 26 – 6, 13.
Haszem, poprzez Moszego, wzywa naród Israela, aby dobrowolnie oddał trzynaście różnych materiałów na rzecz budowy Miszkanu (Przybytku – מִּשְׁכָּן): złoto, srebro i miedź; wełnę barwioną na niebiesko, purpurowo i czerwono; len, runo kóz, skóry zwierząt, drewno, oliwę z oliwek, przyprawy korzenne i szlachetne kamienie.
To z tych materiałów ma zostać zbudowany Przybytek, w którym spoczywać będzie Szechina (Obecność Boża).
Mosze otrzymuje bardzo szczegółowe instrukcje budowy Miszkanu, gdy przebywa na szczycie góry Synaj. Najważniejszą cechą budowli ma być to, iż będzie ona z łatwością rozkładana, przenoszona i składana ponownie.
W najświętszym miejscu (Kodesz ha-Kodaszim) wewnątrz Miszkanu, za przepięknie utkaną zasłoną (parochet), znajdować się będzie Arka Przymierza (Aron ha-Brit). W niej przechowywane będą kamienne tablice świadectwa. Na przykrywie Arki (ha-kaporet) umieszczone zostaną dwa cheruby, utworzone z jednego kawałka złota.
W głównej części Miszkanu znajdować się miała menora – świecznik wykonany w całości ze złota o siedmiu lampkach. W tej części znajdować się miał także szulchan lechem hapanim – stół na chleby pokładne.
Trzy ściany Miszkanu tworzyć będą ustawione pionowo 48 deski z drewna akacjowego pokrytego złotem. Deski te wkładane będą w srebrne podkładki.
Przykrycie Miszkanu utworzone będzie z kilku warstw różnych materiałów. Widoczną od środka była najpiękniejsza z nich – wykonana z wielokolorowych nici wełnianych i lnianych. Ochraniać ją będzie warstwa wykonana z koziej sierści. Na samej górze znajdować się będzie najwytrzymalsza z nich – wykonana ze skór zwierząt.
U wejścia do Miszkanu zawieszona ma być kotara przytrzymywana na pięciu filarach. Przed Miszkanem znajdował się ołtarz pokryty miedzią. Całość otaczało ogrodzenie z lnianych płacht rozpostartych pomiędzy sześćdziesięcioma drewnianymi słupkami ze srebrnymi haczykami i wzmocnionymi miedzianymi kołkami.