Fundacja Atid
Fundacja Atid
Malachi | Mal 1, 1 – 2, 7
Haftara do parszy toldot to fragment z samego początku księgi Malachiego – ostatniego proroka Israela.
Słowa Haszem poprzez Malachiego: Kocham was, mówi Haszem, lecz wy pytacie: Jak to nas kochałeś? Czyż Esaw nie jest bratem Jaakowa? – słowa Haszem – lecz jednak umiłowałem Jaakowa, a Esawa miałem w nienawiści. Jego wszystkie wzgórza oddałem na spustoszenie, a całe jego dziedzictwo wydałem pustynnym szakalom.
Iszajahu | Iz 40, 27 – 41, 16
Haftara do parszy lech lecha to fragment proroctw Izajasza. Prorok odpowiada w nim na zarzut ze strony narodu Israela, że Bóg o nich zapomniał, że Jego sprawiedliwość ich pomija. Izajasz mówi:
Haszem, Stwórca krańców ziemi, jest Bogiem po czas niezmierzony. On się nie męczy ani nie odczuwa znużenia. Nie sposób zbadać Jego postanowień. Znużonemu udziela mocy, a temu, kto nie ma siły, daje wiele potęgi. Nawet chłopcy się zmęczą i znużą, a młodzi mężczyźni z pewnością upadną, ale ci, którzy pokładają ufność w Haszem – ich siła zostanie odnowiona. Wzniosą się na skrzydłach niczym orły. Będą biec, a się nie zmęczą; będą iść, a nie zasłabną”.
Parasza: Wezot haBracha- Dwarim/Pwt 33, 1 – 34, 12.
Haftara: Jehoszua/ Joz 1, 1 – 18.
Paraszat Wezot haBracha to ostatnie słowa Tory. W nich Mosze wypowiedział błogosławieństwa dla każdego z plemion Israela, podobnie, jak Praojciec Jaakow uczynił to dla swoich synów na łożu śmierci.
W swoim pożegnaniu z Am Israel, Mosze błogosławi całe zgromadzenie mówiąc, jak Haszem objawił mu się na Synaju, jak ich kocha i chroni w Swej dłoni. Naród żydowski zasiada u Jego stóp, słuchając słów Boga.
Parasza: Nicawim – Dwarim/Pwt 29, 9 – 30, 20.
Haftara: Iszajahu/ Iz 61, 10 – 63, 9.
Mosze kontynuuje swoją pożegnalną mowę, zwracając się do całego ludu żydowskiego:
Wy wszyscy stoicie dzisiaj przed Haszem, waszym Bogiem: przywódcy waszych plemion, wasi starsi i wasi urzędnicy, każdy mężczyzna żydowski, wasze maleństwa, wasze żony i twój osiadły przybysz, który jest w twoim obozie, od zbierającego dla ciebie drewno do czerpiącego dla ciebie wodę, abyście wszedł w przymierze Haszem, twego Boga, i Jego obietnicę, którą Haszem, twój Bóg, dzisiaj wobec ciebie składa…
Parasza: Wajigasz /Rdz 44, 18 – 47, 27 | Haftara: Jechezkel/Ez 37:15 – 28.
Po tym, jak Josef ogłosił, że Benjamin zostanie jego niewolniekiem, Jehuda błaga go o litość. Proponuje, aby to jego wziąć w zamian najmłodszego brata. Przekonuje, że jego ojciec nie przeżyje straty kolejnego syna.
Gdy Josef zobaczył zmianę w postawie braci i ich troskę o uczucia ojca, wyprasza wszystkich z komnaty, poza nimi. Wyjawia on im wtedy swą tożsamość, mówiąc „Jam jest Josef” i od razu dopytuje się o zdrowie ojca.
Parasza: Wajiszlach/Rdz 32, 4 – 36, 43 | Haftara: Hoszea/Oz 11, 7 – 12,12.
Po dwudziestu latach mieszkania w Charanie, Jaakow wraca w rodzinne strony. Gdy jest już blisko, wysyła posłańców do Esawa z jego wolą pogodzenia się. Ci jednak wracają z wiadomością, że Esaw jest już w drodze, a towarzyszy mu kilkaset zbrojnych mężczyzn.
Jaakow przygotowuje się na najgorsze. Jest gotowy, aby walczyć z bratem, ale również modli się i wysyła hojne podarki do Esawa, aby przebłagać jego gniew.
Parasza: Wajece/Rdz 28, 10 – 32, 3 | Haftara: Hoszea/Oz 12, 13 – 14,10.
Zgodnie z poleceniem rodziców, Jaakow opuszcza swoje rodzinne miasto Beerszewę i wyrusza w kierunku Charanu. Po drodze dochodzi do „Miejsca”, gdzie udaje się na spoczynek. Śni mu się drabina, której czubek znajduje się w niebie, po której aniołowie wchodzą i schodzą.
Parasza: Toldot/Rdz 25, 19 – 28, 9 | Haftara: Malachi 1, 1 – 2, 7.
Dwadzieścia lat Icchak i Riwka czekali na potomstwo. W końcu ich modlitwy zostają wysłuchane i Riwka zachodzi w ciążę. Jednak od początku Riwka bardzo się martwiła, gdyż czuła, że dzieci walczą ze sobą w jej łonie. Bóg mówi jej, że w jej łonie są dwa narody, a młodszy zwycięży nad starszym”.
Gdy nadszedł moment porodu pierwszy wyłonił się chłopiec o gęstym rudym owłosieniu, któremu nadano imię Esaw. Zaraz za nim narodził się Jaakow, który trzymał brata za piętę.
Parasza: Chajej Sara/Rdz 23, 1 – 25, 18 | Haftara: 1Krl/Melachim Alef 1, 1 – 31.
Pramatka Sara umiera w wieku 127 lat i zostaje pochowane w Grocie Machpela, którą Awraham zakupił od Efrona Chityty za bardzo wysoką cenę.
Gdy upłynął okres żałoby, Awraham wysyła swojego zaufanego sługę Eliezera do Charanu, aby znalazł tam żonę dla Icchaka. Eliezer obiecał swemu panu, że nie wybierze na żonę żadnej z kobiet Kenaanu.
Parasza: Wajera/Rdz 18, 1 – 22, 24 | Haftara: 2Krl/Melachim Bet 4, 1 – 37.
Gdy Awraham siedział u wejścia do swojego namiotu na trzeci dzień po dokonaniu obrzezania (brit mila) ukazał mu się Haszem. Jednak, gdy tylko Awraham zauważył trzech wędrowców zbliżających się do jego posiadłości, od razu ruszył, aby ich ugościć. Okazał im wielki szacunek i osobiście nadzorował przygotowania posiłku, angażując w to także swoją żonę, Sarę.
