Trzecia z siedmiu “Haftarot Pocieszenia”, którą odczytuje się pomiędzy Tisza be-Aw a Rosz ha-Szana. Podobnie, jak pozostałe sześć, jej tekst pochodzi z pism proroka Iszajahu (54, 11 – 55, 5). Nazywana jest od pierwszych słów Anija So’ara:
Haftarat Wajikra
Iszajahu | Iz 43, 21 – 44, 23
W haftarze do parszy wajikra prorok Iszaja karci Żydów za odwrócenie się od służby HaSzem i zaprzestanie składania Mu ofiar. Jest to bezpośrednie nawiązanie do słów parszy, która otwiera księgę poświęconą kultowi ofiarnemu.
Iszaja krytykuje naród Israela za porzucenie Boga i oddawanie pokłonów bożkom. W imieniu Boga prorok nakłania swoich współbratyńców do powrotu do HaSzem, który obiecuje wybaczyć grzeszne postępowanie:
Haftarat Sziwa de-Nechemata: Sos Asis
Iszajahu | Iz 61, 10 – 63, 9
Haftara odczytywana w Szabat przed Rosz Haszana to ostatnia z siedmiu pocieszających naród Izraela haftarot po Tisza be-Aw. Nazywana od pierwszych słów sos asis, czyli “Wielce się raduję [w Haszem]” ponownie pochodzi z proroctw Iszajahu.
W pierwszych słowach prorok wyraża radość i wdzięczność Bogu, który “oblókł mnie w szaty zwycięstwa, a płaszczem szczęścia przyodział mnie”. Iszajahu obiecuje, że wkrótce Haszem “rozkrzewi szczęście i sławę” narodu żydowskiego wobec wszystkich innych ludów.
Haftarat Sziwa de-Nechemata: Kumi Ori
Iszajahu | Iz 60, 1 – 22
Przed nami szósta z siedmiu haftarot pocieszenia, które czytamy między Tisza Be-Aw a Rosz ha-Szana. Ich słowa mają ukoić naród po tragedii zburzenia Świątyni.
Po parszy Ki tawo czytamy fragment proroctw Iszajahu (Izajasza), które zaczynają się od słów kumi ori – “Wstań, zajaśniej!”
Prorok, używając metafory światła i ciemności, pociesza naród w żałobie. Obiecuje, że Haszem zgromadzi wszystkich wygnanych Żydów, a na powracających wygnańców będą czekać wielbłądy objuczone złotem i pięknymi pachnidłami. Mury zburzonej Jerozolimy zostaną odbudowane przez królów obcych narodów, władcy przybędą, aby służyć narodowi Izraela.
Haftarat Sziwa de-Nechemata: Roni Akara
Iszajahu | Iz 54, 1 – 10
Jedna z siedmiu Haftarot pocieszenia, którą odczytuje się pomiędzy Tisza be-Aw a Rosz ha-Szana. Od pierwszych słów nazywana jest “Roni Akara”.
Israel przyrównany jest w niej przez proroka Iszajahu do kobiety, która nigdy nie zaznała radości narodzenia potomka: “Raduj się, niepłodna, któraś nie rodziła!”.
Prorok obiecuje, że ta “niepłodna” doczeka się wielu dzieci. Ma ona przygotować swój namiot na przybycie nowych mieszkańców – rozszerzyć go i umocnić wiązania. Jej potomstwo przybędzie, aby na nowo zaludnić opustoszałe miasta. Wszelkie smutki przeszłości, wstyd i hańbę oczyści “małżonek” opuszczonej niegdyś kobiety: Haszem.
Haftarat Sziwa de-Nechemata: Anochi
Iszajahu | Iz 51, 12 – 52, 12
Czwarta z siedmiu “Haftarot Pocieszenia” pochodzi z pism proroka Iszajahu. Nazywana jest od pierwszego słowa Anochi: “Ja, Ja Sam pocieszycielem waszym!”
אָנֹכִ֧י אָנֹכִ֛י ה֖וּא מְנַחֶמְכֶ֑ם
Prorok przedstawia słowa Boga skierowane do przerażonego narodu, który cierpi pod żelazną ręką najeźdźcy. Podkreśla On, że atak człowieka jest niczym, gdy porównany z mocą Boga, Stworzyciela nieba i ziemi.
Haftarat Rosz Chodesz
Iszajahu | Iz 66, 1 – 24
Gdy Szabat oraz Rosz Chodesz wypadają w tym samym dniu nazywamy go Szabat Rosz Chodesz. Z tej okazji czyta się specjalną haftarę, pochodzącą z pism proroka Iszajahu (Iz 66, 1 – 24).
Proroctwo rozpoczyna się od obrazu Boga, którego tronem są niebiosa, a ziemia podnóżkiem – jakże ktoś mógłby pomyśleć, że mógłby się On ograniczyć do przestrzeni w Świątyni, jako jedynym miejscem przebywania? Choć Haszem jest Stwórcą wszystkiego, jednak pochyla się nad osobami biednymi i przygnębionymi, którzy poważają Jego słowa.
Haftarat Sziwa de-Nechemata: Watomer Cijon
Iszajahu | Iz 49, 14 – 51, 3.
Druga z Sziwa de-Nechemata, czyli Siedmiu Haftarot Pocieszenia, rozpoczyna się w raczej smutnym tonie, od słów: “Cijon powiedział: ‘Haszem mnie porzucił, mój Pan zapomniał o mnie'”.
Iszajahu od razu jednak pociesza smutny Cijon mówiąc: “Czy matka byłaby w stanie porzucić własne dziecko?” Prorok zapewnia, że Haszem nigdy nie zapomniałby o Cijonie: “jesteś wyryty na Mych dłoniach, twe mury są zawsze przede Mną”.
Haftarat Sziwa de-Nechemata: Nachamu, Nachamu Ami
Iszajahu | Iz 40, 1 – 26.
Haftara odczytywana po parszy waetchanan jest jedną z Sziwa deNechemata – Siedmiu Haftarot Pocieszenia. Jest ona czytana w pierwszy Szabat po Tisza be-Aw, najsmutniejszym dniu w kalendarzu żydowskim, kiedy Żydzi na całym świecie opłakują zburzenie obu Świątyń oraz inne tragedie w historii narodu żydowskiego.
Szabat ten nazywany jest od pierwszych słów haftory Szabat Nachamu, gdyż tekst proroka Iszajahu zaczyna się od słów: Nachamu, nachamu ami – Pociesz, pociesz Mój naród!
Przez siedem kolejnych Szabatów będziemy czytać proroctwa Iszajahu, które mają dodać otuchy i nadziei po okresie żałoby od postu 17. tamuza do 9. awa.
Haftarat Balak
Micha | Mi 5, 6 – 6, 8
Haftara do parszy balak czerpie z nauk proroka Michy. Pociesza on “resztki Jaakowa” na wygnaniu, że choć mogą się czuć jak kropelki rosy rozproszone pośród narodów, to jednak zostaną odrodzeni dzięki Haszem.
Micha obiecuje, że nastąpi wspaniała przemiana ze słabego i rozproszonego narodu w potężny lud na podobieństwo lwa. Haszem poprowadzi ich od słabości ku sile. Prorok obiecuje, że nastaną czasy, gdy Israel będzie w stanie pokonać swych wrogów.
Jednak nawet w tym pocieszeniu kryje się pouczenie ze strony Michy. Przestrzega przed pokładaniem zaufania w bożkach i mamiących słowami wróżbitach. W czasie sądu boskiego, wszystkie posążki, ołtarze i ludzie im służący zostaną zniszczeni.