Fundacja Atid
Fundacja Atid
Szmuel Bet | 2Sam 6, 1 – 7, 17
Przez wiele lat święta Arka Przymierza była przechowywana w domu Awinadawa. Świątynia w Szilo została zniszczona, a nowa jeszcze nie powstała. Król Dawid, który właśnie został oficjalnie ukoronowany, postanowił przenieść Arkę do nowej stolicy w Jerozolimie.
Sefer Melachim Alef | 1Krl 2, 1 – 12.
Haftara do parszy wajechi pochodzi z Sefer Melachim – Księgi Królewskiej.
Tu również widzimy wielkiego przywódcę na łożu śmierci, analizującego wydarzenia z przeszłości i przekazującego testament dla potomka.
Król Dawid, podobnie jak Jaakow Awinu, nie wspomina jedynie wspaniałych wydarzeń, lecz odnosi się także do chwil, gdy jego władza i autorytet zostały umniejszone. Jaakow wspominał o synach, którzy niewłaściwie się zachowali – czy to dla własnej przyjemności (Reuwen) czy też z błędnie pojmowanej lojalności wobec rodziny (Szimon i Lewi).
Melachim Bet | 2Krl 4, 1 – 37
W haftarze do parszy wajera czytamy o dwóch cudach dokonanych przez proroka Eliszę. Najpierw poznajemy biedną wdowę, której mąż był wiernym sługą Haszem i synem proroków. Była ona głęboko zadłużona i ludzie, którzy udzielili jej pożyczki straszyli, że zabiorą jej synów i sprzedadzą ich w niewolę, aby w ten sposób spłaciła długi. Elisza zapytał ją, co posiada w domu. Gdy usłyszał, że jedynie mały dzbanek z oliwą, nakazał jej, aby pozbierała wiele pustych dzbanów – pożyczyjąc od sąsiadów, jeśli trzeba. Następnie miała ona zamknąć się w domu sama z synami i nalewać oliwę z tego jednego dzbanuszka. Wdowa uczyniła tak, jak nakazał jej prorok i w cudownych sposób udało jej się wypełnić wszystkie zgromadzone naczynia. Kobieta mogła sprzedać oliwę, a za zgromadzone pieniądze spłaciła długi i była w stanie utrzymać siebie i swych synów.
Parasza: Wezot haBracha- Dwarim/Pwt 33, 1 – 34, 12.
Haftara: Jehoszua/ Joz 1, 1 – 18.
Paraszat Wezot haBracha to ostatnie słowa Tory. W nich Mosze wypowiedział błogosławieństwa dla każdego z plemion Israela, podobnie, jak Praojciec Jaakow uczynił to dla swoich synów na łożu śmierci.
W swoim pożegnaniu z Am Israel, Mosze błogosławi całe zgromadzenie mówiąc, jak Haszem objawił mu się na Synaju, jak ich kocha i chroni w Swej dłoni. Naród żydowski zasiada u Jego stóp, słuchając słów Boga.
Parasza: Haazinu – Dwarim/Pwt 32, 1 – 52.
Haftara: Szmuel Bet/ 2Sam 22, 1 – 51.
Haftara w Szabat Szuwa: Hoszea/Oz 14, 2 – 10; Micha/Mi 7, 18 – 20; Joel/Jl 2, 15 – 27.
Ostatnia parsza Tory przedstawia ostatni dzień życia Moszego oraz jego śmierć.
W pieśni do narodu Israela, Mosze zawiera ostatnie przestrogi i nauki dla Żydów. Na początku zwraca się on do nieba i ziemi, aby wysłuchały jego słów i prosi, aby jego słowa były niczym deszcz i rosa dla traw. Opisuje on Haszem, jako doskonałego we wszystkim, co robi, sprawiedliwego i lojalnego, oddanego prawdzie i prawego. Natomiast naród żydowski to lud buntowniczy i niewdzięczny.
