ludzkość

Haftarat Rosz Chodesz

Iszajahu | Iz 66, 1 – 24

Gdy Szabat oraz Rosz Chodesz wypadają w tym samym dniu nazywamy go Szabat Rosz Chodesz. Z tej okazji czyta się specjalną haftarę, pochodzącą z pism proroka Iszajahu (Iz 66, 1 – 24). 

Proroctwo rozpoczyna się od obrazu Boga, którego tronem są niebiosa, a ziemia podnóżkiem – jakże ktoś mógłby pomyśleć, że mógłby się On ograniczyć do przestrzeni w Świątyni, jako jedynym miejscem przebywania? Choć Haszem jest Stwórcą wszystkiego, jednak pochyla się nad osobami biednymi i przygnębionymi, którzy poważają Jego słowa. 

Paraszat Bereszit

Parasza: Bereszit/Rdz 1, 1 – 6,8 | Haftara: Iszaja/Iz 42,5 – 43, 10

Bóg stwarza świat w sześć dni a siódmego dnia „odpoczywa”. Siódmy dzień nazywa Szabatem, błogosławi go i czyni go świętym. Bóg stworzył pierwszego człowieka (Adama) z pyłu ziemi i ożywił go wdmuchując oddech życia w jego nozdrza. Bóg zasadza Gan Eden, w którym rośną dwa wyjątkowe drzewa: Drzewo Poznania Dobra i Zła (Ec Daat Tow weRaa) oraz Drzewo Życia (Ec Chaim). Umieszcza w nim Adama, aby opiekował się i dbał o ogród. Bóg zakazuje Adamowi spożywać owoców z Drzewa Poznania Dobra i Zła. Człowiek nadaje imiona wszystkim żyjącym istotom.

Przewiń do góry