Fundacja Atid
Fundacja Atid
Rabin Samson Raphael Hirsch nazywany jest często “ojcem współczesnej ortodoksji”. Był niemieckim rabinem, który uważał, iż jest możliwym połączenie tradycji żydowskiej z zaangażowaniem w nowoczesny świat.
Uważał, że judaizm nie potrzebuje się zmieniać, aby wpasować się w nowoczesny świat, lecz to sami Żydzi muszą zmienić swoje nastawienie. Podejście to nazwał “Tora im Derech Erec”, czyli Tora w jedności ze świeckim światem.
Reina Batia wychowała się w atmosferze religijności, w której najważniejsze było pełne oddanie studiowaniu Tory i Talmudu. Litewski judaizm skupiał się na intelektualnej doskonałości i studiowaniu godzinami Talmudu i innych pism religijnych. Z opisów rodzinnych wiemy, że kobiety w tej rodzinie były wykształcone, inteligentne i szybkie w argumentacji. Najwięcej informacji o życiu Reiny Batii znajdujemy we wspomnieniach rabina Barucha ha-Lewiego Epsteina, dla którego była ciotką. Gdy studiował w jesziwie w Wołożynie był częstym gościem u ciotki i wujka. W swoich późniejszych wspomnieniach opisał rozmowy z Reiną, z których wyłania się wyjątkowy obraz kobiety pragnącej wyłamać się z tradycyjnych norm podziału płci.
Salomon Ibn Gabirol (שלמה בן יהודה אבן גבירול) był jedenastowiecznym poetą i filozofem z Andaluzji. Pozostawił po sobie przeszło sto wierszy, jak również dzieła filozoficzne, komentarze do Tory, pisma etyczne, a nawet satyryczne.
Salomon ibn Gabirol urodził się w Maladze, na południu Półwyspu Iberyjskiego, około roku 1021. Data jego śmierci jest nieznana, a źródła podają sprzeczne informacje co do długości jego życia.
Jako dziewczynka, Sara uczęszczała do polskiej szkoły podstawowej przez osiem lat, ale bardzo zazdrościła swoim braciom możliwości studiowania Tory. W tym czasie, w tradycyjnych rodzinach żydowskich, to chłopcy zajmowali się intensywną edukacją religijną, a dziewczynki uczyły się jedynie podstaw. Popularne były tłumaczenia na jidysz literatury religijnej dla dziewcząt, lecz Sara pragnęła czegoś znacznie więcej.
Nehama Leibowitz to jedna z najwybitniejszych kobiet zaangażowanych w studiowanie i nauczanie Tory. Przez dziesięciolecia była nauczycielką tysięcy Izraelczyków – religijnych i sceptyków, kibucników, studentów i żołnierzy.
Urodziła się w 1905 r. w Rydze, a jej rodzicami byli Mordechaj i Frejda Leibowitz. Wychowała się razem z bratem Yeshayahu (który wyrósł na sławnego i kontrowersyjnego filozofa) w domu przesiąkniętym zarówno tradycją żydowską jak i kulturą świecką.
Prorokinię Chuldę poznajemy w Sefer Melachim Bet (2 Królewska): gdy król Joszijahu usłyszał słowa zapisane na odnalezionym w czasie remontu Świątyni zwojuTory, rozdarł swe szaty w rozpaczy i nakazał kapłanom, aby wypytali o słowo Haszem. „A zatem arcykapłan Chilkija, Achikam, Achbor, Szafan i Asaja udali się do prorokini Chuldy, żony Szaluma ben Tikwa, ben Charchasa, odpowiedzialnego za szaty [królewskie].
