Trzecia z siedmiu “Haftarot Pocieszenia”, którą odczytuje się pomiędzy Tisza be-Aw a Rosz ha-Szana. Podobnie, jak pozostałe sześć, jej tekst pochodzi z pism proroka Iszajahu (54, 11 – 55, 5). Nazywana jest od pierwszych słów Anija So’ara:
Haftarat Wajikra
Iszajahu | Iz 43, 21 – 44, 23
W haftarze do parszy wajikra prorok Iszaja karci Żydów za odwrócenie się od służby HaSzem i zaprzestanie składania Mu ofiar. Jest to bezpośrednie nawiązanie do słów parszy, która otwiera księgę poświęconą kultowi ofiarnemu.
Iszaja krytykuje naród Israela za porzucenie Boga i oddawanie pokłonów bożkom. W imieniu Boga prorok nakłania swoich współbratyńców do powrotu do HaSzem, który obiecuje wybaczyć grzeszne postępowanie:
Haftarat Sziwa de-Nechemata: Sos Asis
Iszajahu | Iz 61, 10 – 63, 9
Haftara odczytywana w Szabat przed Rosz Haszana to ostatnia z siedmiu pocieszających naród Izraela haftarot po Tisza be-Aw. Nazywana od pierwszych słów sos asis, czyli “Wielce się raduję [w Haszem]” ponownie pochodzi z proroctw Iszajahu.
W pierwszych słowach prorok wyraża radość i wdzięczność Bogu, który “oblókł mnie w szaty zwycięstwa, a płaszczem szczęścia przyodział mnie”. Iszajahu obiecuje, że wkrótce Haszem “rozkrzewi szczęście i sławę” narodu żydowskiego wobec wszystkich innych ludów.
Haftarat Sziwa de-Nechemata: Kumi Ori
Iszajahu | Iz 60, 1 – 22
Przed nami szósta z siedmiu haftarot pocieszenia, które czytamy między Tisza Be-Aw a Rosz ha-Szana. Ich słowa mają ukoić naród po tragedii zburzenia Świątyni.
Po parszy Ki tawo czytamy fragment proroctw Iszajahu (Izajasza), które zaczynają się od słów kumi ori – “Wstań, zajaśniej!”
Prorok, używając metafory światła i ciemności, pociesza naród w żałobie. Obiecuje, że Haszem zgromadzi wszystkich wygnanych Żydów, a na powracających wygnańców będą czekać wielbłądy objuczone złotem i pięknymi pachnidłami. Mury zburzonej Jerozolimy zostaną odbudowane przez królów obcych narodów, władcy przybędą, aby służyć narodowi Izraela.
Haftarat Sziwa de-Nechemata: Roni Akara
Iszajahu | Iz 54, 1 – 10
Jedna z siedmiu Haftarot pocieszenia, którą odczytuje się pomiędzy Tisza be-Aw a Rosz ha-Szana. Od pierwszych słów nazywana jest “Roni Akara”.
Israel przyrównany jest w niej przez proroka Iszajahu do kobiety, która nigdy nie zaznała radości narodzenia potomka: “Raduj się, niepłodna, któraś nie rodziła!”.
Prorok obiecuje, że ta “niepłodna” doczeka się wielu dzieci. Ma ona przygotować swój namiot na przybycie nowych mieszkańców – rozszerzyć go i umocnić wiązania. Jej potomstwo przybędzie, aby na nowo zaludnić opustoszałe miasta. Wszelkie smutki przeszłości, wstyd i hańbę oczyści “małżonek” opuszczonej niegdyś kobiety: Haszem.
Haftarat Sziwa de-Nechemata: Anochi
Iszajahu | Iz 51, 12 – 52, 12
Czwarta z siedmiu “Haftarot Pocieszenia” pochodzi z pism proroka Iszajahu. Nazywana jest od pierwszego słowa Anochi: “Ja, Ja Sam pocieszycielem waszym!”
אָנֹכִ֧י אָנֹכִ֛י ה֖וּא מְנַחֶמְכֶ֑ם
Prorok przedstawia słowa Boga skierowane do przerażonego narodu, który cierpi pod żelazną ręką najeźdźcy. Podkreśla On, że atak człowieka jest niczym, gdy porównany z mocą Boga, Stworzyciela nieba i ziemi.
Haftarat Rosz Chodesz
Iszajahu | Iz 66, 1 – 24
Gdy Szabat oraz Rosz Chodesz wypadają w tym samym dniu nazywamy go Szabat Rosz Chodesz. Z tej okazji czyta się specjalną haftarę, pochodzącą z pism proroka Iszajahu (Iz 66, 1 – 24).
Proroctwo rozpoczyna się od obrazu Boga, którego tronem są niebiosa, a ziemia podnóżkiem – jakże ktoś mógłby pomyśleć, że mógłby się On ograniczyć do przestrzeni w Świątyni, jako jedynym miejscem przebywania? Choć Haszem jest Stwórcą wszystkiego, jednak pochyla się nad osobami biednymi i przygnębionymi, którzy poważają Jego słowa.
Haftarat Sziwa de-Nechemata: Watomer Cijon
Iszajahu | Iz 49, 14 – 51, 3.
Druga z Sziwa de-Nechemata, czyli Siedmiu Haftarot Pocieszenia, rozpoczyna się w raczej smutnym tonie, od słów: “Cijon powiedział: ‘Haszem mnie porzucił, mój Pan zapomniał o mnie'”.
Iszajahu od razu jednak pociesza smutny Cijon mówiąc: “Czy matka byłaby w stanie porzucić własne dziecko?” Prorok zapewnia, że Haszem nigdy nie zapomniałby o Cijonie: “jesteś wyryty na Mych dłoniach, twe mury są zawsze przede Mną”.
Haftarat Sziwa de-Nechemata: Nachamu, Nachamu Ami
Iszajahu | Iz 40, 1 – 26.
Haftara odczytywana po parszy waetchanan jest jedną z Sziwa deNechemata – Siedmiu Haftarot Pocieszenia. Jest ona czytana w pierwszy Szabat po Tisza be-Aw, najsmutniejszym dniu w kalendarzu żydowskim, kiedy Żydzi na całym świecie opłakują zburzenie obu Świątyń oraz inne tragedie w historii narodu żydowskiego.
Szabat ten nazywany jest od pierwszych słów haftory Szabat Nachamu, gdyż tekst proroka Iszajahu zaczyna się od słów: Nachamu, nachamu ami – Pociesz, pociesz Mój naród!
Przez siedem kolejnych Szabatów będziemy czytać proroctwa Iszajahu, które mają dodać otuchy i nadziei po okresie żałoby od postu 17. tamuza do 9. awa.
Haftarat Tlat de-Puranuta: Chazon Iszajahu
Iszajahu | Iz 1, 1 – 27
Haftara, którą czytamy w tym tygodniu, nie odnosi się bezpośrednio do parszy dewarim, lecz jest jedną z dziesięciu specjalnych haftarot czytanych od Szabatu po poście 17. tamuza do Rosz ha-Szana.
Te specjalne haftary dzielą się na dwie grupy. Podczas trzech Szabatów wypadających w czasie okresu żałoby między posem 17. tamuza a 9. awa (Tisza be-Aw) czyta się Tlat de-Puranuta, Trzy [Haftarot] Nieszczęść, które opisują powody gniewu Boga oraz zapowiadają Jego karę. Po Tisza be-Aw czyta się Sziwa de-Nechemata, Siedem [Haftarot] Pocieszenia, które przedstawiają pocieszające wizje prorockie.