biedni

Haftarat Tlat de-Puranuta: Chazon Iszajahu

Iszajahu | Iz 1, 1 – 27

Haftara, którą czytamy w tym tygodniu, nie odnosi się bezpośrednio do parszy dewarim, lecz jest jedną z dziesięciu specjalnych haftarot czytanych od Szabatu po poście 17. tamuza do Rosz ha-Szana.  

Te specjalne haftary dzielą się na dwie grupy. Podczas trzech Szabatów wypadających w czasie okresu żałoby między posem 17. tamuza a 9. awa (Tisza be-Aw) czyta się Tlat de-Puranuta, Trzy [Haftarot] Nieszczęść, które opisują powody gniewu Boga oraz zapowiadają Jego karę. Po Tisza be-Aw czyta się Sziwa de-Nechemata, Siedem [Haftarot] Pocieszenia, które przedstawiają pocieszające wizje prorockie.  

Haftarat Miszpatim

Irmejahu | Jr 34, 8 – 22; 33, 25 – 26

Prorok Irmejahu przemówił do króla Cidkijahu w czasie, gdy wojska babilońskie atakowały Judę i tylko nieliczne twierdze jeszcze opierały się wrogim siłom.

W tych dniach król Cidkijahu zawarł przymierze z mieszkańcami Jeruszalaim w sprawie żydowskich niewolników. Zgodnie z prawem Tory, które wymienione jest w parszy miszpatim, wszyscy zgodzili się, aby zwrócić wolność swym hebrajskim służkom i sługom. Nikt nie ma mieć w swym domostwie przymuszonego pracownika – wszyscy oni mają zostać wypuszczeni na wolność.

Haftarat Wajeszew

Amos | Am 2, 6 – 3, 8

Haftara do parszy wajeszew pochodzi z nauk proroka Amosa, najwcześniejszego z Newiim Acharonim – czyli Proroków Późniejszych.

Prorok Amos przedstawia krytykę narodu żydowskiego i jego grzesznego zachowania. W swych naukach, Amos podkreśla przede wszystkim największe, w jego oczach, przewinienie: złe traktowanie słabych i biednych. Wprawdzie jego potępienie dosięga również przewinień seksualnych i zachowań bałwochwalczych, to właśnie wykorzystywanie “maluczkich” wzbudza jego największą odrazę.

Przewiń do góry