anioły

Haftarat Behaalotcha

Zecharia | Za 2, 14 – 4, 7

W haftarze do parszy behaalotcha prorok Zecharia, który żył pod koniec Wygnania Babilońskiego, nakłaniał swoich krajan, aby dołożyli starań w odbudowę Beit Hamikdasz (Świątyni).

Po trudach Wygnania, wielu Żydów, którzy mieszkali w Jehudzie – czy to ci, którzy nigdy nie opuścili ziemi, czy też ci, którzy powrócili z Babilonii – nie myślało o odbudowaniu Świątyni. Codzienne zmagania w zrujnowanym wojnami kraju mocno na nich ciążyły. Dodotkowo, również ludy sąsiednie były negatywnie nastawione do odbudowy Świątyni, gdyż nie chciały, aby Jehuda rosła w siłę.

Haftarat Naso

Szoftim | Sdz 13, 2 – 25

Haftara do parszy naso pochodzi z Sefer Szoftim, czyli Księgi Sędziów. Fragment ten przypomina o najsłynniejszym nazirze: Szimszonie (Samsonie). Opowieść tę czytamy, gdyż w parszy naso omówione są prawa związane z byciem nazirem, czyli osobą, która z własnej woli składa śluby, że nie będzie spożywać produktów z winogron oraz ścinać włosów.

Manoach, człowiek z plemienia Dana, długo nie mógł mieć potomstwa. Pewnego dnia jego żonie ukazuje się anioł, który zapowiedział jej, że urodzi syna. Przestrzegł ją, aby nie piła żadnego alkoholu oraz przestrzegała czystości posiłków.

Haftarat Jitro

Iszaja | Iz. 6, 1 – 7, 6; 9, 5-6

Parsza Jitro opisuje moment Boskiego objawienia na Górze Synaj, któremu towarzyszyły potężne grzmoty, dym i drżenia ziemi. Haftara do niej przedstawia inny moment Boskiego objawienia – tym razem na skalę osobistą. Iszaja wyjawia w jaki sposób został prorokiem, a wydarzeniu temu towarzyszyła cudowna wizja niebiańskiego wozu i istot anielskich w Świątyni.

Prorok zobaczył Boga zasiadającego na tronie oraz towarzyszące mu serafim (serafiny) o sześciu skrzydłach. Iszaja usłyszał, jak anioły wołały do siebie:

Święty, Święty, Święty, Haszem Zastępów! Całą ziemię wypełnia Jego chwała!

קָדוֹשׁ קָדוֹשׁ קָדוֹשׁ ה’ צְבָאוֹת; מְלֹא כָל-הָאָרֶץ, כְּבוֹדוֹ

Przewiń do góry