Parasza: Szoftim – Dwarim/Pwt 16, 18 – 21, 9.
Haftara: Iszajahu/ Iz 51, 12 – 52, 12.
Mosze nakazuje narodowi Izraela, aby ustanowili oni nad sobą sędziów i urzędników odpowiedzialnych za egzekucję prawa w każdym mieście. Mówi on: cedek cedek tirdof – „do sprawiedliwości, do sprawiedliwości będziecie dążyć” – a urzeczywistniać ją należy bez skorumpowania i faworyzowania kogokolwiek. Przestępstwa mają być badane z największą dokładnością i co najmniej dwóch wiarygodnych świadków jest konieczne, aby kogokolwiek skazać.
W każdym pokoleniu będą żyć ci, na których spocznie odpowiedzialność za interpretację i wypełnianie praw Tory.
„Będą oni was uczyć zgodnie z Prawem, a sąd, który orzekną macie wykonać. Nie wolno wam się odwrócić od ich decyzji, ani na prawo, ani na lewo”.
Gdy dana sprawa okaże się zbyt trudna, należy udać się do kapłanów w Świątyni, który mają orzec ostateczny wyrok.
W dalszej części parszy znajdują się prawa zakazujące bałwochwalstwa i czarów, zasady wyboru króla i jego rządów. Przestrzega się, aby król nie gromadził zbyt wielu koni, żon i bogactwa. Ma on także obowiązek spisać dla siebie kopię Tory, którą ma studiować, aby z bojaźnią służyć Bogu i przestrzegać Jego praw.
Tora nakazuje również, aby ustanowiono Miasta Ucieczki (arej miklat) dla osób, które niechcący pozbawiły kogoś życia – w nieszczęśliwych wypadkach.
Tora przedstawia prawa związane z prowadzeniem wojny i walk – zwolnienie z obowiązku walki dla osoby, która właśnie zbudowała dom, zasadziła winnicę, ożeniła się lub boi się.
Opisany zostaje sposób, w jaki należy przedstawić wrogiemu miastu ofertę pokoju zanim się je zaatakuje, a także zakaz celowego niszczenia rzeczy, które mają wartość i są przydatne (micwat bal taszchit) – przedstawiony na przykładzie zakazu ścinania drzew rodzących owoce w czasie oblegania miasta.
Następnie zapisane są zasady egla arufa – szczególne prawo i rytuał, który należy spełnić, gdy człowiek zostaje zamordowany przez nieznaną osobę, a jego ciało odnaleziono na polu. Micwa to podkreśla odpowiedzialność społeczności nie tylko za to, co robią, ale także za to, do czego mogli nie dopuścić.