Parasza: Szemini – Wajikra/Kpł 9, 1 – 11, 47
Haftara: Szmuel Bet/2Sam 6, 1 – 19.
Ósmego dnia całego tygodnia inauguracji Aharona i jego synów na kapłanów, zaczynają oni oficjalnie służbę Haszem. Aharon, jako Kohen haGadol (Arcykapłan), wraz z synami, błogosławi naród Israela.
Ogień zesłany z nieba pochłania złożoną przez nich ofiarę, a Szechina (Boża Obecność) wypełnia Miszkan, by w nim przebywać. Cały zgromadzony lud Israela pada na ziemię w głębokim ukłonie, przepełnieni trwogą przed Haszem.
Dwóch starszych synów Aharona, Nadaw i Awihu, składają „obcy ogień (esz zara) przed Haszem, czego im nie nakazał” i zostają ukarani śmiercią. Aharon milczy w reakcji na te wydarzenia.
Między Mosze a Aharonem pojawił się spór o interpretację prawa związanego ze składaniem ofiar. Mosze przyznaje, że Aharon miał rację.
Bóg nakazuje prawa związane koszernością (kaszrut), przedstawiając które zwierzęta są dozwolone, a które zabronione.
Zwierzęta lądowe mogą być spożywane jedynie, gdy mają rozdzielone kopyta i przeżuwają. Jeśli zwierzę przeżuwa, lecz nie ma rozdzielonego kopyta (jak wielbłąd) lub ma rozdzielone kopyto, lecz nie przeżuwa (jak świnia) – również są zakazane.
Zwierzęta wodne muszą mieć łuski oraz płetwy. Tora podaje długą listę zakazanych ptaków (n.p.: orły, sępy, bociany, kruki) oraz koszernych owadów.
Następnie przedstawione są zakazane zwierzęta, które pełzają po ziemi, jak mnogość gadów i płazów.
Tora wyjaśnia pewne zasady z czystością duchową oraz oczyszczającą moc mykwy (rytualnego zanurzenia). Narodowi żydowskiemu nakazane jest, aby odróżniali między tym, co czyste i tym, co nieczyste.