Parasza: Pinchas – Bemidbar/Lb 25, 10 – 30, 1.
Haftara: Melachim Alef/ 1Krl 18, 46 – 19, 21.
Pinchas, wnuk Aharona, który zabił wysokiego rangą grzesznika o imieniu Zimri z plemienia Szimona za zadawanie się z kobietą Moabu, został wynagrodzony przez Boga przymierzem pokoju (brit szalom) oraz kapłaństwem. Bóg nakazuje również, aby zaatakować Midianitów za ich przewrotne zachowanie i podkuszanie Żydów do służenia bożkowi Baal-Peorowi.
Spis ludności wszystkich mężczyzn w wieku od lat 20 do 60 wykazuje 601 730 osób (bez Lewitów).
Tora przypomina, że gdy buntownicy pod przywództwem Koracha zebrali się przeciwko Bogu, ziemia pochłonęła Datana i Awirama razem z Korachem, lecz synowie Koracha nie zginęli.
Haszem przekazuje Moszemu dokładne instrukcje związane z podziałem ziemi i loterią pomiędzy plemionami Israela. Spis wszystkich mężczyzn z plemienia Lewiego w wieku od jednego miesiąca, wykazał 23 tysiące osób.
Pośród wszystkich liczonych, jedynie Kalew i Jehoszua byli również liczeni w pierwszym spisie ludności.
Pięć córek człowieka o imieniu Celofchad (bnot Celofchad) z plemienia Menszego – Machla, Noa, Chogla, Milka i Tirca, udają się do Moszego z petycją, aby przydzielić im ziemię należną ich zmarłemu ojcu, który nie pozostawił po sobie męskich potomków. Bóg akceptuje ich prośbę, a dziedziczenie przez córki staje się częścią praw dziedziczenia Tory.
Haszem zapowiada Moszemu, że nie wejdzie on do Ziemi Israela, lecz umrze na górze w rejonie Abarim, skąd będzie mógł jedynie spojrzeć na tereny obiecane Praojcom. Mosze, z nakazu Haszem, oficjalnie wybiera Jehoszuę na swojego następcę i nakazuje mu poprowadzić naród żydowski do Ziemi Israela. Jehoszua będzie wypytywał arcykapłana Elazara o wolę Boga, a ten będzie sprawdzał na Urim we-Tumim jaka jest decyzja Boga.
Szczegółowo zostają wymienione codzienne ofiary , jak również te składane w wyjątkowych okolicznościach – jak na Szabat, Rosz Chodesz (początek miesiąca) oraz z okazji świąt Pesach, Szawuot, Rosz ha-Szana, Jom Kipur, Sukot i Szmini Aceret.