Parasza: Behar – Wajikra/Kpł 25, 1 – 26, 2
Haftara: Irmejahu/Jr 32, 6- 27
Haszem przekazuje Moszemu prawa związane z rokiem szabatowym. W każdym siódmym roku, ziemia ma odpoczywać, a wszystko, co zrodzi będzie wolne do wzięcia dla każdego – człowieka lub zwierzęcia.
W ciągu tego roku nie wolno było orać ziemi, podcinać winorośli czy też zasiewać. Można było jednak jeść to, co ziemia zrodziła sama.
Co pięćdziesiąt lat – gdy siedem razy miał miejsce rok szabatowy (szmita – שמיטה) – następuje rok jubileuszowy (juwel – יובל). Ogłaszano go głośnym dęciem w szofar (róg barani) – był to dźwięk obwieszczający wolność dla wszystkich w ziemi.
W roku tym ustaje praca w całej ziemi, a wszyscy zniewoleni pracownicy (uwiązani) wracają do swoich domów wolno. Dodatkowo, wszelka ziemia rolna w Erec Israel, która została sprzedana, wraca do pierwotnych właścicieli (rodzin).
Haszem obiecuje, że będzie błogosławił ziemię w szóstym roku, aby zrodziła potrójnie – dzięki czemu, nikt nie miał się martwić nadchodzącym rokiem szabatowym.
Bóg naucza Moszego dodatkowo praw związanych ze sprzedażą ziemi oraz zakazem oszustwa i pożyczania na procent. Krewny, który przechodzi ciężkie chwile, ma być otoczony opieką i żyć godnie u boku rodziny.