Trzecia z siedmiu “Haftarot Pocieszenia”, którą odczytuje się pomiędzy Tisza be-Aw a Rosz ha-Szana. Podobnie, jak pozostałe sześć, jej tekst pochodzi z pism proroka Iszajahu (54, 11 – 55, 5). Nazywana jest od pierwszych słów Anija So’ara:
>
“עֲנִיָּה סֹעֲרָה לֹא נֻחָמָה הִנֵּה אָנֹכִי מַרְבִּיץ בַּפּוּךְ אֲבָנַיִךְ וִיסַדְתִּיךְ בַּסַּפִּירִים׃
O biedna, skołatana, niepocieszona!
Oto osadzę na błyszczu kamienie twoje,
a utwierdzę cię na szafirach”
Prorok pociesza zniszczoną Jerozolimę i jej mieszkańców, iż zotanie ona odbudowana i wzmocniona. Jej siłą będzie sprawiedliwość, a choć wrogowie będą knuć przeciwko niej, żadnemu się nie uda jej pokonać. Iszajahu przypomina, że to Bóg jest tym, który stwarza ogień, żelazo i tego, który kuje broń – i nie dopuści On, aby cokolwiek złego dotknęło Jego święte miejsce.
W kolejnych wersetach, prorok zachęca, aby każdy, kto jest spragniony przyszedł ku wodzie i zaspokoił pragnienie. Mowa tu jednak o wodzie- symbolu Tory i nauki Boga:
>
“הַטּוּ אָזְנְכֶם וּלְכוּ אֵלַי שִׁמְעוּ וּתְחִי נַפְשְׁכֶם
וְאֶכְרְתָה לָכֶם בְּרִית עוֹלָם חַסְדֵי דָוִד הַנֶּאֱמָנִים׃
Słuchajcie Mnie, a zakosztujcie tego, co najlepsze,
a niech się rozkoszuje w obfitości dusza wasza,
a zawrę z wami przymierze wieczne, – łaski Dawidowi zapewnione.”
Prorok zapewnia, że Dawid (Mesjasz) został ustanowiony “księciem ludów”, a narody same przybędą, aby potwierdzić jego władzę i wysławiać Haszem.