Szmuel Bet | 2Sam 22, 1 – 51
W parszy haazinu czytamy piękną pieśń Moszego, a haftarze do niej – pieśń innego wybitnego żydowskiego przywódcy: króla Dawida.
Dawid zasłynął nie tylko ze swego geniuszu wojskowego, lecz także z wyjątkowych zdolności poetyckich i muzycznych. Pieśń, którą czytamy jako haftarę, Dawid skomponował w odpowiedzi na trudy jego konfliktu z królem Szaulem, który nie chciał zaakceptować decyzji Boga i opuścić tronu Królestwa Israela. Przez wiele lat Szaul nie szczędził wysiłków, aby złapać i zabić Dawida, nie mogąc się pogodzić z tym, że to jego Haszem wybrał na kolejnego króla.
Dawid kieruje swą pieśń do Haszem, którego nazywa swoją “opoką”, “twierdzą” i “wybawcą”. Psalmista pragnie wyrazić wdzięczność Bogu za uratowanie życia i ochronę przed wrogami – a szczególnie przed atakami Szaula:
>
“Boże! Obrono moja, w którą ufam, tarczo moja i rogu wybawienia mojego, ucieczko moja i schronisko moje! Zbawco, który przed przemocą mnie chroni!”
Dawid opisuje Haszem jako tego, który uratował go z otchłani i topieli, z progu śmierci i odmętów przerażenia. Lecz w najstraszniejszym momencie Dawid wezwał pomoc Haszem, który przybył niby na cherubie, aby roztoczyć nad nim opiekę i wydobyć go z powodzi.
Król Dawid dziękuje Bogu, który wynagradza go za wierną służbę i dobrem odpłaca za dzieła jego rąk:
>
“Wynagradza mnie Haszem wedle sprawiedliwości mojej,
wedle czystości rąk moich odpłaca mi”
Dawid opisuje jak gorliwie przestrzega wszystkich praw boskich i nie odstępuje od ścieżki, jaką wyznaczył Haszem.
Następnie pieśń opisuje Haszem, jako sprawiedliwego sędziego, który uczciwie wynagradza i karze według tego, jak postępują ludzie. Bóg ratuje uciśnionych, ale butnych i aroganckich pogrąża.
Dawid wychwala Haszem, jako źródło swojej siły i wojskowych zdolności. W jego słowach to Bóg naciąga cięciwę łuku, daje moc ramionom w walce. To dzięki Niemu Dawid był wstanie pokonać swoich wrogów – i dlatego pragnie on wysławiać Imię Haszem, sławić Go ponad narodami:
>
“Przeto sławić Cię chcę, o Haszem, między narodami, a imieniu Twemu śpiewać będę.
Któryś wieżą obronną ustanowionego przez Siebie króla, który łaskę świadczy pomazańcowi Swemu, Dawidowi, i rodowi jego na wieki”