Fundacja Atid
Fundacja Atid
Szmuel Bet | 2Sam 6, 1 – 7, 17
Przez wiele lat święta Arka Przymierza była przechowywana w domu Awinadawa. Świątynia w Szilo została zniszczona, a nowa jeszcze nie powstała. Król Dawid, który właśnie został oficjalnie ukoronowany, postanowił przenieść Arkę do nowej stolicy w Jerozolimie.
Iszajahu | Iz 43, 21 – 44, 23
W haftarze do parszy wajikra prorok Iszaja karci Żydów za odwrócenie się od służby HaSzem i zaprzestanie składania Mu ofiar. Jest to bezpośrednie nawiązanie do słów parszy, która otwiera księgę poświęconą kultowi ofiarnemu.
Iszaja krytykuje naród Israela za porzucenie Boga i oddawanie pokłonów bożkom. W imieniu Boga prorok nakłania swoich współbratyńców do powrotu do HaSzem, który obiecuje wybaczyć grzeszne postępowanie:
Irmejahu | Jr 16, 19 – 17, 14
Nauki z Księgi Irmejahu, które zostały wybrane na haftarę do parszy bechukotaj, można podzielić na trzy części.
W pierwszej, Irmejahu wyraża wdzięczność i radość za to, że Bóg jest zawsze przy nim. Haszem jest dla niego skałą i schronieniem w chwilach trudnych. Prorok wyraża zdumienie, że ludzie mogą kierować swe myśli ku nieistejącym “nie-bogom”, lecz wie, iż pewnego dnia pojmą oni pełną moc i potęgę Haszem.
W drugiej części, prorok kieruje ostre słowa ku Jehudzie, krytykując oddanie jej ludu bałwochwalczym praktykom na wzgórzach i ołtarzach.
Bóg, poprzez Swego proroka, ostrzega, że z własnej winy Jehuda straci zimię, którą otrzymała w dziedzictwo. Swym zachowaniem ludzie wzbudzili gniew Haszem i dlatego ukarze ich, zsyłając na nich niewolnictwo w ziemi, której nie znają.
Irmejahu | Jr 32, 6 – 27.
W haftarze do parszy behar spotykamy proroka Irmejahu, gdy przebywa w więzieniu. Wtrącił go tam król Cidkejahu za to, że zapowiadał zwycięski najazd wojsk babilońskich. Zgodnie z jego proroctwem, król miał zostać pojmany i skazany za wygnanie.
Wydarzenia te mają miejsce w wyjątkowo burzliwym i dramatycznym okresie dla Królestwa Jehudy. Cidkejahu został królem z nadania Babilończyków, po ich pierwszym najeździe w 597 r. p.n.e. Jak wiemy, jego władanie zakończyło się wraz z drugim najazdem wojsk Babilonu w 586 r. p.n.e., gdy Jeruszalaim zostało całkowicie zniszczone, a Beit ha-Mikdasz (Świątynia) spalony.
Prorok Iremajhu głosił swe nauki przez czterdzieści lat, zapowiadając tragedię i nakłaniając do zmiany postępowania. Niestety – niewielu chciało uwierzyć w jego słowa.
Jechezkel | Ez 44, 15 – 31
Powiązanie haftary do parszy emor jest oczywiste dla każdego, kto będzie ją czytał. W parszy, Mosze przekazuje prawa i zasady, jakimi mają się kierować kapłani (kohanim) w ich posłudze. Podobnie prorok Jechezkel w haftarze do tej parszy przekazuje Boskie nakazy dla kapłanów. Tym razem jednak, dotyczą one Trzeciej Świątyni, która zostanie zbudowana w przyszłości.
Prorok przypomina, że jedynie pewna grupa kapłanów zasłużyła na to, aby nadal sprawować te święte obowiązki. Są to potomkowie Cadoka, jedyni, którzy pozostali lojalni w swej służbie Haszem nawet wtedy, gdy reszta narodu porzuciła Torę.
Amos 9, 7 – 15
We fragmencie wybranym na haftarę parszy kedoszim z proroctw Amosa, prorok przypomina Żydom, że jako naród nie są w żaden sposób lepsi od innych, że dla Boga są dokładnie tacy sami, jak Etiopczycy, Filistyni czy Aramejczycy. Haszem kieruje losami wszystkich narodów i choć wybrał Sobie Am Israel, nie oznacza to, że sam fakt bycia jego członkiem daje ochronę przed karą za grzechy.
Amos ostrzega, iż nadchodzi kara dla nikczemnych narodów – włączając w to także naród żydowski:
“Wszyscy grzesznicy z Mojego narodu zginą od miecza, wszyscy ci, którzy się przechwalali: “żadne zło nigdy nas nie dotknie, żadne nieszczęście nad nami nie zapanuje”.”
Amos 9, 7 – 15
We fragmencie wybranym na haftarę parszy kedoszim z proroctw Amosa, prorok przypomina Żydom, że jako naród nie są w żaden sposób lepsi od innych, że dla Boga są dokładnie tacy sami, jak Etiopczycy, Filistyni czy Aramejczycy. Haszem kieruje losami wszystkich narodów i choć wybrał Sobie Am Israel, nie oznacza to, że sam fakt bycia jego członkiem daje ochronę przed karą za grzechy.
Amos ostrzega, iż nadchodzi kara dla nikczemnych narodów – włączając w to także naród żydowski:
“Wszyscy grzesznicy z Mojego narodu zginą od miecza, wszyscy ci, którzy się przechwalali: “żadne zło nigdy nas nie dotknie, żadne nieszczęście nad nami nie zapanuje”.”
Jirmejahu 7, 21 – 8, 3; 9, 22 – 23.
W haftarze do parszy caw czytamy nauki proroka Irmejahu. Wybór tego tekstu przez Chachamim (Mędrców) wydaje się oczywisty – oba mówią o kulcie ofiarnym. Jednak w proroctwach kryje się dużo głębsza nauka i przestroga dla tych, którzy pragną służyć Haszem.
Poprzez Swojego proroka, Haszem przestrzega przed ryzykiem hipokryzji religijnej. Odrzuca możliwość przyjmowania ofiar od składających, jeśli równocześnie nie towarzyszy im sprawiedliwe postępowanie. Bóg nie chce składania ofiar, gdy ci, którzy to robią, grzeszą.
Parasza: Bechukotaj- Wajikra/Kpł 26, 3 – 27, 34
Haftara: Irmeja/Jr 16, 19 – 17, 14.
Haszem obiecuje narodowi żydowskiemu, że jeżeli będą przestrzegać Jego micwot (przykazań), On zapewni im deszcz w odpowiedniej porze dla ich pól. Dodatkowo, zapewni im bezpieczne życie w Ziemi Israela, obdarzy pokojem i Swoją Obecnością.
Bóg przekazuje również surowe ostrzeżenie – jeżeli Żydzi porzucą Torę i micwy Haszem, czeka ich wygnanie i różnorodne kary.
Parasza: Behar – Wajikra/Kpł 25, 1 – 26, 2
Haftara: Irmejahu/Jr 32, 6 – 31.
Haszem przekazuje Moszemu prawa związane z rokiem szabatowym. W każdym siódmym roku, ziemia ma odpoczywać, a wszystko, co zrodzi będzie wolne do wzięcia dla każdego – człowieka lub zwierzęcia.
W ciągu tego roku nie wolno było orać ziemi, podcinać winorośli czy też zasiewać. Można było jednak jeść to, co ziemia zrodziła sama.
