Paraszat ha-Szawua

Haftarat Korach

Szmuel Alef | 1 Sam 11, 14 – 12, 22

Haftara do parszy korach przedstawia dramatyczne początki monarchii starożytnego Israela.

Prorok Szmuel z nakazu Boga, udaje się do miasta Gilgal, aby namaścić pierwszego króla narodu Israela. Haszem wysłuchał prośby ludu, który domagał się władcy na podobieństwo innych narodów.

Prorok zwołał cały naród, aby tłumnie przybyć do Gilgal. Tam uroczyście ogłoszono Szaula królem przed Haszem. Złożono ofiary Bogu i radowano się.

Szmuel wykorzystał ten moment, aby podsumować własną, długą służbę dla ludu żydowskiego. Prorok orzeka, że uległ prośbom ludu i je wypełnił.

Paraszat Wezot haBracha

Parasza: Wezot haBracha- Dwarim/Pwt 33, 1 – 34, 12.

Haftara: Jehoszua/ Joz 1, 1 – 18.

Paraszat Wezot haBracha to ostatnie słowa Tory. W nich Mosze wypowiedział błogosławieństwa dla każdego z plemion Israela, podobnie, jak Praojciec Jaakow uczynił to dla swoich synów na łożu śmierci.

W swoim pożegnaniu z Am Israel, Mosze błogosławi całe zgromadzenie mówiąc, jak Haszem objawił mu się na Synaju, jak ich kocha i chroni w Swej dłoni. Naród żydowski zasiada u Jego stóp, słuchając słów Boga.

Paraszat Haazinu

Parasza: Haazinu – Dwarim/Pwt 32, 1 – 52.
Haftara: Szmuel Bet/ 2Sam 22, 1 – 51.
Haftara w Szabat Szuwa: Hoszea/Oz 14, 2 – 10; Micha/Mi 7, 18 – 20; Joel/Jl 2, 15 – 27.

Ostatnia parsza Tory przedstawia ostatni dzień życia Moszego oraz jego śmierć.

W pieśni do narodu Israela, Mosze zawiera ostatnie przestrogi i nauki dla Żydów. Na początku zwraca się on do nieba i ziemi, aby wysłuchały jego słów i prosi, aby jego słowa były niczym deszcz i rosa dla traw. Opisuje on Haszem, jako doskonałego we wszystkim, co robi, sprawiedliwego i lojalnego, oddanego prawdzie i prawego. Natomiast naród żydowski to lud buntowniczy i niewdzięczny.

Paraszat Wajelech

Parasza: Wajelech – Dwarim/Pwt 31, 1 – 30.
Haftara: Iszajahu/ Iz 55, 6 – 56, 8.
Haftara w Szabat Szuwa: Hoszea/Oz 14, 2 – 10; Micha/Mi 7, 18 – 20; Joel/Jl 2, 15 – 27.

Mosze oświadcza, że ma już sto dwadzieścia lat i nie jest już w stanie „wejść i wyjść” i przygotowuje się do odejścia z tego świata, jak to mu zapowiedział Haszem. Aby uspokoić naród, Mosze przypomina, że Bóg będzie z nimi i usunie sprzed nich narody zamieszkujące Erec Israel, tak samo, jak pomógł pokonać Sichona i Oga, królów amoryckich. Dodatkowo, Jehoszua będzie ich przywódcą, aby prowadzić ich przez rzekę Jarden.

Paraszat Nicawim

Parasza: Nicawim – Dwarim/Pwt 29, 9 – 30, 20.
Haftara: Iszajahu/ Iz 61, 10 – 63, 9.

Mosze kontynuuje swoją pożegnalną mowę, zwracając się do całego ludu żydowskiego:

Wy wszyscy stoicie dzisiaj przed Haszem, waszym Bogiem: przywódcy waszych plemion, wasi starsi i wasi urzędnicy, każdy mężczyzna żydowski, wasze maleństwa, wasze żony i twój osiadły przybysz, który jest w twoim obozie, od zbierającego dla ciebie drewno do czerpiącego dla ciebie wodę, abyście wszedł w przymierze Haszem, twego Boga, i Jego obietnicę, którą Haszem, twój Bóg, dzisiaj wobec ciebie składa…

Paraszat Ki Tawo

Parasza: Ki Taw – Dwarim/Pwt 26, 1 – 29, 8.
Haftara: Iszajahu/ Iz 60, 1 – 22.

Mosze poucza Żydów, że gdy wejdą do Ziemi, którą Haszem przekazuje im w wiecznym przymierzu, gdy się osiedlą i zaczną pracować na roli, mają przynieść w koszu pierwsze owoce (bikurim) sadów do Świątyni Haszem, aby wyrazić wdzięczność za wszystko, co Haszem dla nich robi. Gdy Kohen Gadol (Arcykapłan) położy kosz przed ołtarzem, ludzie wypowiedzą następujące słowa:

“Błądzącym Aramejczykiem był mój ojciec…

Paraszat Ki Tece

Parasza: Ki Tece – Dwarim/Pwt 21, 10 – 25, 19.
Haftara: Iszajahu/ Iz 54, 1 – 10.

Parsza ki tece wypełniona jest wieloma przykazaniami. Prawo „pięknej branki” wyznaczało zasady, na jakich żołnierz mógł się związać z kobietą pojmaną w czasie walk.

Tora przedstawia prawa dziedziczenia dla pierworodnych w sytuacji, gdy mężczyzna ma dwie żony, a także konsekwencje buntowniczego zachowania syna (ben sorer umore).

Dowiadujemy się również o obowiązku zorganizowania pochówku i okazywania szacunku zmarłym – nawet kryminalistom, którzy zostali skazani na śmierć. Każdy, kto znajdzie zagubiony przedmiot, ma obowiązek odnaleźć właściciela i zwrócić mu go.

Paraszat Szoftim

Parasza: Szoftim – Dwarim/Pwt 16, 18 – 21, 9.
Haftara: Iszajahu/ Iz 51, 12 – 52, 12.

Mosze nakazuje narodowi Izraela, aby ustanowili oni nad sobą sędziów i urzędników odpowiedzialnych za egzekucję prawa w każdym mieście. Mówi on: cedek cedek tirdof – „do sprawiedliwości, do sprawiedliwości będziecie dążyć” – a urzeczywistniać ją należy bez skorumpowania i faworyzowania kogokolwiek. Przestępstwa mają być badane z największą dokładnością i co najmniej dwóch wiarygodnych świadków jest konieczne, aby kogokolwiek skazać.

W każdym pokoleniu będą żyć ci, na których spocznie odpowiedzialność za interpretację i wypełnianie praw Tory.

Paraszat Re’e

Parasza: Re’e – Dwarim/Pwt 11, 26 – 16, 17.
Haftara: Iszajahu/ Iz 54, 11 – 55, 5.

Mosze mówi Żydom: „Zobaczcie! Oto kładę przed wami błogosławieństwo i przekleństwo” – błogosławieństwo będzie nagrodą za przestrzeganie Tory Haszem, a przekleństwo za łamanie jej praw.

Lista tych błogosławieństw i przekleństw miała zostać odczytana ze zboczy gór Gerizim i Ebal, gdy Żydzi przekroczą rzekę Jarden.

Mosze zapowiedział, że po wejściu do Ziemi Israela, Żydzi mają zbudować Świątynię, w miejscu, które wybierze Haszem, aby tam spoczęło Jego Imię. Tylko w tym miejscu wolno będzie składać ofiary dla Boga, nigdzie indziej nie będzie to dozwolone.

Paraszat Ekew

Parasza: Ekew – Dwarim/Pwt 7, 12 – 11, 25.
Haftara: Iszajahu/ Iz 49, 14 – 51, 3.

Mosze kontynuuje swoją przemowę do narodu żydowskiego i zapewnia ich, że jeżeli będą przestrzegać Tory Haszem, będzie im się powodzić w Erec Israel, do której niedługo wejdą, wypełniając tym obietnicę złożoną Awot (Praojcom). Jeżeli tylko Żydzi zaczną odczuwać strach przed liczniejszymi narodami zamieszkującymi Kenaan, mają sobie przypomnieć, co Haszem zrobił z faraonem i Egipcjanami, aby odbudować zaufanie w Boga.

Mosze przypomina także boleśniejsze wydarzenia z czasów pierwszego pokolenia – grzech Złotego Cielca, bunt Koracha, chet ha-meraglim (grzech popełniony przez szpiegów) czy też kilkakrotne testowanie Boga narzekaniami i wyrzutami.

Przewiń do góry