Bemidbar

Haftarat Tlat de-Puranuta: Szim’u Dwar Haszem

Irmejahu 2, 4 – 28; 3,4 

Haftara, którą czytamy w tym tygodniu, nie odnosi się bezpośrednio do parsziot matot-mas’ej, lecz jest jedną z dziesięciu specjalnych haftarot czytanych od Szabatu po poście 17. tamuza do Rosz ha-Szana.   

Te specjalne haftary dzielą się na dwie grupy. Podczas trzech Szabatów wypadających w czasie okresu żałoby między postem 17. tamuza a 9. awa (Tisza be-Aw) czyta się Tlat de-Puranuta, Trzy [Haftarot] Nieszczęść, które opisują powody gniewu Boga oraz zapowiadają Jego karę. Po Tisza be-Aw czyta się Sziwa de-Nechemata, Siedem [Haftarot] Pocieszenia, które przedstawiają pocieszające wizje prorockie. 

Haftarat Tlat de-Puranuta: Diwrej Irmejahu

Irmejahu | Jr 1, 1 – 2, 3 

Haftara, którą czytamy w tym tygodniu, nie odnosi się bezpośrednio do parszy pinchas lecz jest jedną z dziesięciu specjalnych haftarot czytanych od Szabatu po poście 17. tamuza do Rosz ha-Szana.  

Te specjalne haftary dzielą się na dwie grupy. Podczas trzech Szabatów wypadających w czasie okresu żałoby między posem 17. tamuza a 9. awa (Tisza be-Aw) czyta się Tlat de-Puranuta, Trzy [Haftarot] Nieszczęść, które opisują powody gniewu Boga oraz zapowiadają Jego karę. Po Tisza be-Aw czyta się Sziwa de-Nechemata, Siedem [Haftarot] Pocieszenia, które przedstawiają pocieszające wizje prorockie.

Haftarat Balak

Micha | Mi 5, 6 – 6, 8 

Haftara do parszy balak czerpie z nauk proroka Michy. Pociesza on “resztki Jaakowa” na wygnaniu, że choć mogą się czuć jak kropelki rosy rozproszone pośród narodów, to jednak zostaną odrodzeni dzięki Haszem. 

Micha obiecuje, że nastąpi wspaniała przemiana ze słabego i rozproszonego narodu w potężny lud na podobieństwo lwa. Haszem poprowadzi ich od słabości ku sile. Prorok obiecuje, że nastaną czasy, gdy Israel będzie w stanie pokonać swych wrogów.  

Jednak nawet w tym pocieszeniu kryje się pouczenie ze strony Michy. Przestrzega przed pokładaniem zaufania w bożkach i mamiących słowami wróżbitach. W czasie sądu boskiego, wszystkie posążki, ołtarze i ludzie im służący zostaną zniszczeni.  

Haftarat Chukat

Szoftim | Sdz 11, 1 – 33 

Haftara do parszy chukat opowiada historię Iftacha, wspaniałego wojownika. Był on synem Gilada i prostytutki. Przyrodni bracia Iftacha nakazali mu odejść, mówiąc, że nie będzie miał on żadnego udziału w majątku ojca, gdyż jest synem obcej kobiety. 

Iftach odszedł, a wokół niego zgromadziła się grupa wyrzutków, którzy dokonywali razem napaści. 

Po pewnym czasie Izrael został zaatakowany przez Amonitów. Starsi Gileadu wysłali do Iftacha posłańców, aby nakłoć go, by wrócił, stanął na ich czele i walczył z najeźdźcą.  

Haftarat Korach

Szmuel Alef | 1 Sam 11, 14 – 12, 22

Haftara do parszy korach przedstawia dramatyczne początki monarchii starożytnego Israela.

Prorok Szmuel z nakazu Boga, udaje się do miasta Gilgal, aby namaścić pierwszego króla narodu Israela. Haszem wysłuchał prośby ludu, który domagał się władcy na podobieństwo innych narodów.

Prorok zwołał cały naród, aby tłumnie przybyć do Gilgal. Tam uroczyście ogłoszono Szaula królem przed Haszem. Złożono ofiary Bogu i radowano się.

Szmuel wykorzystał ten moment, aby podsumować własną, długą służbę dla ludu żydowskiego. Prorok orzeka, że uległ prośbom ludu i je wypełnił.

Haftarat Szlach Lecha

Jehoszua 2, 1 – 2, 24

Haftara do parszy szlach jest idealnie do niej dobrana: podobnie jak Mosze, Jehoszua również wysyła meraglim (szpiegów) mających zdobyć niezbędne informacje przed podbojem wojskowym.

Jehoszua wysyła jednak jedynie dwóch żołnierzy (a nie dwunastu, jak zrobił do Mosze), aby zbadali miasto-twierdzę Jerycho. Zatrzymują się oni u prostytutki o imieniu Rachaw, której dom znajdował się przy samych murach obronnych miasta.

Do króla Jerycha doszła wiadomość, że do miasta wniknęli żydowscy szpiedzy. Nakazuje on przeszukanie miasta i strażnicy domagają się od Rachaw wydania zwiadowców. Kobieta ukryła ich na dachu pod snopkami słomy.

Haftarat Behaalotcha

Zecharia | Za 2, 14 – 4, 7

W haftarze do parszy behaalotcha prorok Zecharia, który żył pod koniec Wygnania Babilońskiego, nakłaniał swoich krajan, aby dołożyli starań w odbudowę Beit Hamikdasz (Świątyni).

Po trudach Wygnania, wielu Żydów, którzy mieszkali w Jehudzie – czy to ci, którzy nigdy nie opuścili ziemi, czy też ci, którzy powrócili z Babilonii – nie myślało o odbudowaniu Świątyni. Codzienne zmagania w zrujnowanym wojnami kraju mocno na nich ciążyły. Dodotkowo, również ludy sąsiednie były negatywnie nastawione do odbudowy Świątyni, gdyż nie chciały, aby Jehuda rosła w siłę.

Haftarat Naso

Szoftim | Sdz 13, 2 – 25

Haftara do parszy naso pochodzi z Sefer Szoftim, czyli Księgi Sędziów. Fragment ten przypomina o najsłynniejszym nazirze: Szimszonie (Samsonie). Opowieść tę czytamy, gdyż w parszy naso omówione są prawa związane z byciem nazirem, czyli osobą, która z własnej woli składa śluby, że nie będzie spożywać produktów z winogron oraz ścinać włosów.

Manoach, człowiek z plemienia Dana, długo nie mógł mieć potomstwa. Pewnego dnia jego żonie ukazuje się anioł, który zapowiedział jej, że urodzi syna. Przestrzegł ją, aby nie piła żadnego alkoholu oraz przestrzegała czystości posiłków.

Haftarat Bemidbar

Hoszea | Oz 2, 1 – 22

Proroctwo, które zostało wybrane jako hafatara do parszy bamidbar, wyraża pocieszenie dla narodu żydowskiego. Hoszea, w imieniu Boga, obiecuje, że naród Israela będzie tak liczny, jak ziarenka piasku na plaży. Przeminą czasy, gdy byli nazywani Nie-Mój-Naród (Lo Ami) i od tego momentu będą znani, jako Dzieci-Żywego-Boga (Bnej E-l Chaj).

Dodatkowo, prorok zapowiada zjednoczenie między podzielonym narodem. Jehuda i Israel zejdą się i wybiorą nad sobą jednego przywódcę.

Hoszea wzywa, aby braci wołać Mój-Naród (Ami), a siostry Miłościwie-Przyjęta (Ruchama).aniałe odwrócenie losu, gdy naród żydowski powróci w miłości do Haszem.

Paraszat Mas’ej

Parasza: Mas’ej – Bemidbar/Lb 33, 1 – 36, 13.
Haftara: Irmejahu / Jr 2, 4 – 28. 4, 1 – 2.

Tora wymienia dokładnie wszystkie czterdzieści dwa etapy podróży i obozowania narodu żydowskiego, od Wyjścia z Egiptu, aż do rozłożenia obozu na stepach Moabu, naprzeciw Ziemi Israela.

Mosze poucza z nakazu Haszem, że gdy Żydzi wejdą do ziemi Kenaan mają zniszczyć wszelkie obiekty bałwochwalcze, bożki, idole i ołtarze. Gdy już zajmą ziemię, mają ją podzielić według plemion i ich rozmiarów.

Przewiń do góry